Ik weet het: het is oude koek; er is al iemand heel beroemd geworden met boeken die voorzien waren van een dergelijke prachtige titel. Ik heb wel eens een blik geslagen in zo'n werk en ik moet zeggen dat de eerste inzage al mijn zeurderige en vooringenomen conclusies bevestigden: die man praat helemaal niet met God; hij confereert met zijn eigen Hogere Ik. Hoe zou je ook met God moeten praten. Er valt ook niet veel te zeggen tijdens zo een 'ontmoeting'. Ik heb wel eens in astrale werelden mogen verkeren, zoals u wel zult weten, wanneer u mijn geschriften zorgvuldig hebt gelezen. Ik had op dat 'moment' echt niet veel  'te makken' en was dolblij dat ik er heelhuids vanaf gekomen ben. Wat denk je dat zo een ontmoeting met je doet? Je kunt echt niet met een kopje thee in de hand gezellig gaan klessebessen over alles en nog wat. Die energie is zo onvoorstelbaar krachtig dat je de hele tijd aan een atoomontploffing moet denken: zo krachtig is de Here in Zijn Gestalte.

Tijdens zo een visioen en/of inwijding is het de Here die spreekt zonder één woord te zeggen. Hij maakt je duidelijk wat je op dat moment moet weten. Dat moment werkt dan al die informatie jarenlang verder uit, zodat je je hele verdere leven naar dat ene ogenblik van openbaring kunt richten.

Vandaar dat ik dit hoofdstuk 'Brieven aan God' noem. Ik verwacht namelijk geen antwoord terug. Het zijn mijn brieven met inhoud die ik aan onze God richt. Hij mag mij natuurlijk altijd antwoorden. Dat doet hij ook; alleen niet op de manier zoals we dat gewend zijn. Ik ben die andere manieren van communiceren al wél gewend; hoewel ik moet zeggen dat deze antwoorden mij helemaal niet zinnen. Nee, ik meen dat! Ik ben al mijn hele leven een verwend, opstandig en anarchistisch ventje, dat zich tegen veel gezag te weer zet en daarom ook vaak billenkoek heeft gekregen. Nou, die billenkoek wil ik voortaan vermijden en mij in mijn antwoorden en communicatie wat diplomatischer opstellen. Sommige lezers zullen wel direct een antwoord klaar hebben in de zin van: 'noemt hij wat hij hier geschreven heeft nu echt diplomatisch?' U moest eens weten wat ik echt wil schrijven: dan wordt het link voor deze broeder!

Ik wil even een voorbeeld geven van zo een antwoord dat je kunt krijgen. Het was in onderhavig geval behoorlijk direct met heel wat gevolgen voor mij en een heleboel andere mensen. Ik werkte als pedagogisch medewerker voor een stichting in den lande die zich bezighield met de opvang en tewerkstelling van jongeren uit de top van de zorgsector. De leden in de stichting - op mijn directe superieuren na- hadden eigenlijk meer interesse voor de financiële remuneraties van de PGB's dan het psychische en lichamelijke welzijn van deze ongelukkige zielen.

Ik deed mijn ding, werkte keihard en probeerde aan de eisen van mijn directe superieuren te voldoen. Op een zondagmiddag zat ik aan tafel, pauzeerde en schreef voor de gein enkele verzen op, toen ik plotseling een zware stem in mijn hoofd hoorde: "Denk maar niet dat ik deze toestand hier zal zegenen!". Ik stond verstijfd van verbazing, want even direct als deze stem in mijn hoofd had geklonken, had hij zijn boodschap vertelt en was ook weer verdwenen.

Ik maak hier een lang verhaal kort: er ontstond een enorm verloop in medewerkers van deze stichting, leidinggevenden werden zeer ziek en dubieuzere figuren namen hun plaats in. De welwillende mensen die mij hadden aangenomen namen ook ontslag met een verlies van tienduizenden euro's aan niet betaald loon; ikzelf was ondertussen in de ziektewet beland. Tijdens mijn werk ontwikkelde ik vanwege te hoge bloeddruk een vasculaire trombose aan mijn rechter - oog, had staar en hoge lichtgevoeligheid. Daarnaast had ik last van veel flyers vanwege 'achtersteglaskamermembraanloslating'.

Het gaat nu goed met mij en mijn ogen, zoals ik vermeld heb in de korte beschrijving over het leven van gebedsgenezer Wil Emans. Op zo'n manier kun je ook gewaarschuwd worden voor komende moeilijkheden; hoewel het altijd lastig blijft om hierop op voorhand te reageren. Achteraf kun je pas de hele situatie overzien.

Weet u dat ik deze 'Brieven aan God' afwissel met hetzelfde hoofdstuk uit https://www.de-waarheden-van-Paulus3.webnode.nl ? Wilt u het hele verhaal lezen dan moet u wel regelmatig wisselen met het hoofdstuk uit de vermelde website. Ik heb daar een verhaal ge - schreven over mijn jeugd. Hoe nu verder? Ik denk dat ik met de kennis die in al mijn 7 websites opgeslagen ligt, al een mooi theoretisch beeld heb over hoe de kosmos er uit kan zien. KAN  zien; we zijn afhankelijk van onze eigen kennis en die van anderen, geleerden, theologen, visionairs, gewone mensen, heiligen etc; maar zeker weten doen we niets.  Wel;  omdat we in dergelijke kwesties ons niet alleen door het verstand laten leiden. We gaan af op het heilige TRIAS: schepping-openbaring-verlossing.

Je hebt natuurlijk imposante figuren zoals HPB. Begin maar eens met haar standaard werken : De Geheime Leer en Isis Ontsluierd. Je kunt dit niet van begin tot einde lezen; dat is gewoon onmogelijk. Je moet er hoofdstukken uit pikken en die lezen in de hoop dat je zodoende haar manier van denken en openbaren kunt doorgronden. Daarbij moet je dan weer opletten dat je -zodra je deze gedachten gang doorgrond hebt - niet in de val van deze geschriften trapt . Ik stoot hiermee tegen zere benen, maar dat neem ik op de koop toe. Want wie zegt dat ALLES wat ze schrijft ook daad - werkelijk juist is? Daar was men na publicatie al gauw achter! Toch chapeau hoor! Wat een wijf die Blavatsky! Feministen kunnen trots zijn op zo'n exemplaar. Hoe krijg je het in één mensenleven bij elkaar om een Rus te trouwen, de halve wereld af te reizen en dan nog voor meer dan een meter aan boeken in kleine druk te schrijven? Dat is toch totaal onmogelijk; en dan nog over dergelijke onderwerpen. Er bestaan nogal wat foto's over Madame Helene; maar wat kijkt ze er duister op samen met de haar omringende hofhouding: ik heb dan aan één blik genoeg .

Ik denk dat in deze geschriften waarheid en onwaarheid gemengd is. Je moet je goed afstemmen om te weten wanneer er onjuistheden worden verteld en wanneer niet. Toch blijft ze bloed interessant die overschaduwde kettingrookster.

We hadden het over schepping- openbaring-verlossing. Het is heel eenvoudig : allereerst komt de schepping met al haar vragen die om een antwoord smeken; vervolgens komt men door openbaring tot kennis die dan uiteindelijk met ingreep van boven tot verlossing leidt. Het schijnt volgens wijsheid leringen zo te zijn dat er een aantal rondes zijn waarin de universa geschapen worden. Daarop volgen meedogenloos kleine en grote kalpa's (eindes). Na een ronde is het niveau van de universa weer een beetje gestegen, totdat het hele spel weer opnieuw begint.

Dit houdt na een aantal rondes op en dan  gaat alles weer terug in de Schepper; geheel vergeestelijkt. Het komt wel overeen met de boodschap van Paulus, die echter daartussen de Christus plaatst. Hij heeft het niet over juiste tijdsaanduidingen. Wijsheidsleringen ook niet zo, want dergelijke berekeningen zijn zo gruwelijk eindeloos dat je het 't best als 'voor altijd' kunt om - schrijven. In de Bijbel zijn er wel aanduidingen in de zin van 'aionen'. Dit zijn 'tijden', die door het sluwe katholicisme als 'eeuwig' zijn vertaald. Daniel geeft ook een mooie tijdsaanduiding waarmee je een eind komt.

Het ziet er in ieder geval naar uit dat we met betrekking tot onze tijd sowieso naar een zeker einde toe gaan. Buiten de Bijbel om zijn er ook grote schrijvers geweest zoals de weder ontdekte Spengler die op filosofisch-  wetenschappelijke en logische  basis tot dezelfde conclusie komt. Je kunt met zijn boek in de hand (en enkele wetenschappelijke geschriften van grote intellecten van deze tijd zoals Prof. Jost Bauch en Peter Orzechowsky ) de huidige gebeurtenissen gewoon plaatsen en bijna profeteren!

Met de uitspraken van Jezus in Mattheüs en Lucas kom 't voor deze tijd ook op een einde aan; hoewel er weer studies van historici zijn verschenen, die bewijzen dat er de laatste 2000 jaar altijd figuren zijn geweest als de antichrist; en tumultueuze tijden waarin het gezin etc. op de schop ging. Het enige verschil met al die tijden en onze tijd is nu net het feit dat wereldse geleerden de uitspraken van de Bijbel DEZE KEER MINITIEUS BEVESTIGEN EN ONDERSCHRIJVEN!

Een klein voorbeeld: de afgelopen 2000 jaar heeft de islam geprobeerd het westen en Europa onder de voet te lopen. Gestopt als ze zijn rond 800 n. Chr. door Karel Martel en in de 18de eeuw door de toen nog wakkere Oostenrijkers. Kijk wat nu gebeurt: hetzelfde als wat er gebeurde in China. Het communisme had geen invasie met 200 miljoen soldaten nodig om zijn stempel te drukken: handel en kapitalisme zijn veel doeltreffender.(Let op uitspraken van Bauch en Orzechowsky: na handel komt er een handels- oorlog die bijna altijd wordt gevolgd door een grote oorlog)  De Fransen en Oostenrijkers zijn waarschijnlijk na deze twee aanvallen van de Islam tezamen met de rest van Europa en het sluwe Nederland voorop, in een bewusteloze slaap getuimeld. Worden ze wakker dan is het al te laat! We komen hier op een gebied dat geopolitiek heet en het is beter dat u zich laat informeren door wetenschappers met gepubliceerde bronnen. Bij het Duitse Kopp Verlag bent u dan aan het goede adres en behoeft u zich niet meer te laten belazeren door de gekochte media!

Van die brieven aan God komt niet veel terecht; het is meer een opzet vol kleine essays over allerlei zaken die me aan het hart gaan. In 'Brieven aan God' op https://www.de-waarheden-van-Paulus3.webnode.nl heb ik het over andere zaken. Alsof God niet weet wat er in mij omgaat! Ik stel me God nog het liefst voor zoals Hij hierboven afgebeeld is: als een Oude van de Dagen.

In Broekhem Valkenburg is er een kerk waar ik naar toe ging met mijn ouders meer dan vijftig jaar geleden.

Boven het altaar bevindt zich een ronde koepel met schilderingen, die wel erg veel lijken op die van Charles Eyck, maar ik weet niet of hij die gemaakt heeft. In ieder geval in dat strakke etherische stijltje van die dagen. Daar zetelt God en om Hem heen allerlei figuren en engelen. Ik vergaapte me hier tijdens de mis aan, omdat ik de rest niet kon volgen; behalve die prachtige pastoor. Pastoor Prompers heette hij. Wat een man. Hij leek nog het meest op Don Camillo, wanneer hij hel en verdoemenis vanaf de kansel brulde richting halsstarrige gelovigen. Ik was een tijdje misdienaar en weet nog hoe streng hij was. Tijdens een van die missen waarbij ik de handelingen van een misdienaar moest verrichten, verloor ik gedeeltelijk mijn bewustzijn. Ik weet nog hoe ik op mijn knieën zat met een kaars in de hand. Misdienaars droegen in die dagen lange gewaden en het was een hele klus om met die zware kaars en kaarshouder op de knieën te zitten om vervolgens op te staan. Ik klemde met mijn schoenen het lange gewaad vast en kon me niet bewegen. Misschien ben ik van schrik gaan hyperventileren. Ik weet het niet. Wat me bijgebleven is, is het feit dat ik niet meer kon praten en ook nauwelijks meer iets hoorde. Ik moet in pure paniek de sacristie in gerend zijn en ben naar huis gespurt. Het leek me later een soort van tia toe.

Nu weet ik dat ik ter plekke een bewustzijnsverruiming meemaakte. ik verdween spontaan in mijn diepe innerlijk waardoor bepaalde functies niet meer zo goed werkten. Dergelijke bewustzijnsverruimingen kende ik vaker in mijn jeugd maar wist niet hoe er op te reageren. Ik weet nog hoe ik  als veertienjarige na de studiebegeleiding naar huis fietste met wat school - kameraden en precies hetzelfde gebeurde. Ik zat niet meer op mijn fiets, maar er achter en erboven. Totale paniek.

Wat moesten mijn ouders en leraren nu met mij? Er was niets bekend over dergelijke ervaringen en als ze al bekend waren wilden dezen er toch niets van weten.

Ingrijpende onderzoeken volgden, die geen enkel resultaat hadden; dan maar de jongen omschrijven met het begrip 'psychasteen'. Dan waren ze klaar. Autist ware beter geweest; daarmee zetten ze tegenwoordig ook hele volksstammen weg.

De rest van mijn leven heb ik tegen deze 'ingrepen' moeten vechten. Tenminste, overdag, want dan bevond ik mij meestal te midden van anderen.  's Avonds thuis kon ik het rustig voer mij heen laten gaan. Vooral 's nachts als ik in bed lag. Vaak verliet ik dan mijn lichaam om er boven uit te stijgen en één keer heb ik mezelf in bed zien liggen, terwijl mijn geest erboven zweefde. Het gebeurde ook wel eens dat ik een bewustzijnsverruiming meemaakte en dan de aanwezigheid van een hoger wezen bemerkte. Iets of iemand dat/die mij 'overzag' of controleerde zo te zeggen.

Ik voelde een intelligente blik over mijn hele wezen gaan, die mij a.h.w. 'scande' van boven tot beneden. Ik was dan helemaal 'weg' zogezegd. Het was altijd een fijn gevoel.

Ik heb zonet gesproken over pastoor Prompers uit Broekhem-Valkenburg, maar weet u wie onze buurman was? Nou, niemand minder dan de dichter Jan Hanlo. Er is 20 jaar geleden een enorme biografie over Jan Hanlo ver-schenen van wel 700 pagina"s. Laat ik die levens-beschrijving nu eens helemaal gelezen hebben in de zomer van 2019. Het las als een roman  en het leuke is dat ik persoonlijk er op de achtergrond ook in voorkom.

Als kind wel te verstaan. Nu moet u niet schrikken, want Hanlo is naast zijn poëzie vooral bekend als pedofiel. Thuis wisten we dat en onze ouders hadden ons goed in de oren geknoopt om niet met de man om te gaan. Toch verschijnen er van tijd tot tijd foto's van Jan Hanlo op een van zijn prachtige motors waarbij hij omringd is door jonge jongens. Een van de jongetjes ben ik dan tezamen met mijn broer Frans en de zoontjes van beheerder van Geerlingshof Fons Erens.

Ooit kwam ik vaker langs de etalage van bakkerij Bennebroek in Broekhem en daar stond een klein treintje van plastic met enkele wagons te pronken. Boven op die super kleine wagonnetjes lag dan telkens een klein kauwgompje te pronken. Om de een of andere reden stak dit kleinood mij de ogen uit en ik wilde het perse hebben.

Het rood-blauw gekleurde plastic wonder kostte echter 35 centen en ik had slechts een kwartje. Met de moed die kleine jongens eigen is, stapte ik beschroomd de bakkerij binnen en vroeg om het treinstelletje voorzien van de kauwgom. Ik legde vervolgens met grote moeite het kwartje op de toog, want ik kwam nauwelijks boven de toonbank uit; waarop bakker Bennebroek meteen de hakken in het zand zette en zei dat dit bedrag niet genoeg was om het begeerde voorwerp in mijn bezit te krijgen.

Ik stond nog wat te stamelen, toen plotseling een in het zwart leder geklede reus naast mij verscheen en zonder mankeren het ontbrekende dubbeltje op de counter legde. Het was dichter Jan Hanlo, die waarschijnlijk de bakkerij binnen was gekomen terwijl ik mijn wanhopige onderhandeling was begonnen. Zonder mankeren legde hij het resterende geld op de toog en ik kon alleen nog maar in verbazing en bewondering naar de grote man kijken die geheel gekleed was in zwarte lederen jas met de befaamde motorhelm op zijn hoofd waaronder de rossige baard als een vuurvlam uitstak.

Ik stormde vervolgens de zaak uit met mijn felbegeerde trofee in handen en onnozel als ik was vertelde ik thuis aan mijn moeder wat mij overkomen was. Het behoeft geen betoog dat mijn enthousiasme danig getemperd werd door de reactie van mijn ouders. Zij lazen mij dusdanig de les dat ik de belangstelling voor het treintje in een klap verloor en het teleurgesteld ter zijde legde, waarna het voorwerp verdween zoals alles in een kinderleven komt én gaat.

Tja, over Jan Hanlo kan ik nog veel meer vertellen en het leuke van de biografie is,dat het beschrevene voor je gaat leven, vanuit de vergeten kinderziel die zich plotseling weer een heleboel herinnert. Zoals de notabelen van dorp en stad die het leven van Jan Hanlo bepaald en deels vergald hebben: Pastoor Prompers met zijn hel en ver-doemenis. Wat kon die man preken. Don Camillo was er niets bij. (Het verhaal gaat dat hij een relatie had met de juffrouw van de eerste klas op wie ik dan weer 'verliefd' was.) Fons Erens die nu niet echt van zijn beste kant geportretteerd wordt in de biografie. Burgemeester Breekpot, die waarschijnlijk enkel voortleeft in de herinnering vanwege zijn bijzondere naam. etc. etc.

Af en toe kregen we een (nieuw) gedicht in de brievenbus geduwd, zoals  'De Mus'. 'Tsjielp tsjielp.... etc.' stond afgedrukt op het mooiste geschepte papier. Als kind vroeg ik me al af hoe een verarmd dichter een dergelijke uitgave kon bekostigen. Het bleek dat hij nogal goed geërfd had en een kei was in beleggen. (Natuurlijk niet zo moeilijk in een tijd van hoogconjunctuur).

We hadden een paar honden die s'nachts in een ren leefde en wel eens blafte. Hij stuurde dan een bericht met de opmerking: Uw honden hebben mij vannacht uit de slaap gehouden. Ik heb het nog geprobeerd met nat brood in mijn oren, maar  dat mocht niet baten... Nat brood... ik ben het nooit vergeten.

Wij mensen zien op onze jeugd en het verleden terug met een gevoel van vertedering en verlangen en vergeten dan vaak de ellende die ook die tijd kenmerkte. Mijn jeugd was goed, vol fijne herinneringen wat ik van het verdere verloop van mijn leven niet kan zeggen.

Ik herinner mij Jan Hanlo als een bekend man voor wie wij door onze ouders ernstig gewaarschuwd werden.

Niemand kende toen ter tijd natuurlijk het verschil tussen een gedreven pedofiel en het Peter Pan syndroom. Uit de biografie blijkt toch dat Hanlo zich overgaf aan bepaalde seksuele handelingen met jongetjes. Hij had speciale belangstelling voor de zoontjes van de tuinman van Geerlingshof, die wij Grat noemde. Ik ging een tijdje om met zijn zoontje Petertje. Na sinterklaasavond bleek dat zij telkens overladen waren met de duurste cadeaus. In de biografie over Hanlo lezen wij dat hij die cadeaus voor de kinderen van Grat kocht.

Hoe het ook zij; de tijd zal leren dat de nagedachtenis aan burgemeester Breekpot, pastoor Prompers en Fons Erens enkel kan bestaan in verbinding met Jan Hanlo. Een knap stukje werk voor een verguisd pedofiel. Het blijkt verder dat in weerwil van zijn levenswandel Jan Hanlo tot op de dag van vandaag gelezen én bestudeerd wordt door vele poëzie-liefhebbers. Chapeau!

.