In deze verhandelingen, verdeeld over meerdere websites, probeer ik altijd voorzichtig geestelijke onderwerpen bespreekbaar te maken én te houden. Daar heb ik genoeg van en het moet maar eens gezegd worden: gebed is het wondermiddel tegen de ups en downs in het leven. Gebed is hét medicijn tegen de aanvallen die de slijtage, ingebed in de tijd, tegen de mens onderneemt en tegen het menselijk lichaam in het bijzonder.

Gedurende mijn leven heb ik heel wat ziektes het hoofd geboden en ben ik een heftige oorontsteking, een zware hersenschudding en een bijna fatale voedselvergiftiging te boven gekomen. Ik leerde de waarheid van de Bijbel kennen en de kracht van het gebed. Na 30 jaren van Bijbelstudie, esoterie, Judaïca en de ware betekenis van Paulus geleerd te hebben, kwam ik er achter dat gebed iedereen helpt met die uitzondering wel te verstaan dat de Bijbelse waarheid niet voor iedereen is. Deze waarheid kan iedereen dienen, maar heeft zijn kracht op meerdere niveaus.

Ik kon derhalve zonder oordeel de afwijzing begrijpen van het geloof door mijn broer en zuster die resp. op 36 - jarige en 60 - jarige leeftijd overleden zijn aan een combinatie van diverse ziektes. Onze familie wordt zoals ik als eens vermeld heb, geteisterd door meerdere zware ziektes. Zo leden meerdere mensen uit mijn familie aan hartaandoeningen, leverziektes, diabetes. We zijn er een vijftiental jaren geleden achter gekomen dat er nog een flinke adder onder het gras schuil ging: aceruloplasminemia.

Deze ziekte, die nauwelijks uit te spreken is, is bij de meeste artsen niet eens bekend, zo zelden komt die voor. Het schijnt dat de nodige Japanners er aan lijden. Tezamen met onze familie wel te verstaan en door onze aderen stroomt geen Aziatisch bloed (behalve bij het aankomende kind van mijn neef, die met een Chinese is getrouwd. Maar ja, die jongen is Bruce Lee in het klein, dus wat wil je.)

Het blijkt nu dat twee broers van mij en een zuster aan de combinatie leden van suikerziekte no I gecombineerd met aceruloplasminemia: een enge ijzerstapelingsziekte met gruwelijke gevolgen, vooral in samenwerking met suikerziekte!

Acerulo tezamen met suikerziekte veroorzaakt een vroege dood tussen de 50 en 60 jaar en tast organen, hart en hersenen aan. Mijn zuster stierf na jaren van dementie; mijn broer stierf jong . Bij hem was de suiker 'niet in te stellen' zoals artsen beweerden.

Bij acerulo heb je ook dragers nodig in de generatie van de verwekkers. Mijn vader was een drager en mijn moeder ook. Nu woonde mijn vader in het Limburgse gat Geleen en mijn moeder in het Oostenrijkse Salzburg ten tijde van het Hitlertijdperk. Nu vraag ik je: "Hoe kunnen twee dragers elkaar vinden over een dergelijke afstand en in die woelige tijd?" Dat is toch geen toeval meer? Toentertijd wist men van het bestaan van deze ziekte waarschijnlijk niet eens af.

Ik ben gelovig en draag mijn welzijn en bestaan telkens op in gebed. Ik bid tevens voor anderen en kan hen ook helpen als natuurgeneeskundige.

Mijn zuster, die ik verder niets verwijt, stierf na een zeer ongelukkig en tragisch leven. Zij wilde van God en Christus niets weten en schaamde zich het evangelie. Mijn andere broer, die op jeugdige leeftijd stierf, kwam hier niet eens aan toe.

Mijn jongste broer daarentegen, is erg ziek en heeft dus ook suikerziekte gecombineerd met acerulo - plasminemia. Hij wil van het geloof en van mij niets weten. Daar is niets op tegen, want het ware Christendom is niet voor hem bestemd, zoals blijkt. Daar kan hij niets aan doen, maar hij had wel de vruchten ervan kunnen plukken. Een oprecht gebed helpt iedereen, zelfs hem.

Ik kan hier met mijn hand op mijn hart stellen dat gebed mijn leven niet alleen veranderd heeft maar ook gered.

Ik heb géén suikerziekte. Ik heb geen acerulo - plasminemia, hoewel het eiwit dat dit moet verhinderen niet overtuigend in mijn bloed aanwezig is. Ik heb een ietwat hoog ijzergehalte in mijn bloed, maar niets om zorgen over te maken. Mijn lever is redelijk gezond ondanks het overmatig alcoholgebruik in het verleden.

Enige jaren geleden kreeg ik ernstige trombose aan het rechteroog en artsen waren bezorgd over mijn zicht. Ik heb lichte staar, maar niet in die mate dat ik mij daar zorgen over moet maken. 

De oogarts is zo verwonderd over het spontane herstel aan mijn ogen, dat dit haar noopte te zeggen dat een dergelijk verbetering bijna nooit voorkomt. Zij ontsloeg mij van verdere jaarlijkse controle.

Ik kan nog een hele tijd doorgaan over wonderbaarlijke herstellingen en reddingen uit benarde situaties (zoals die 3000 euro die een dag voor de betaling aan de staat ineens op mijn rekening stond!), maar al die voorbeelden spreken voor zich: gebed loont. Ik dank de Christus Jezus en de Here Here en al hun helpers en heiligen voor al die wonderbaarlijke genezingen en  uitreddingen. Ik bid voor mijn familie en degenen aan wie deze zaligheden voorbijgaan.