Wanneer je een tekst in een programma wilt inbrengen, kom je al gauw terecht bij een omkaderd vlak waarin je de tekst kunt plaatsen. Als voorbeeld krijg je dan een kort bericht in het Latijn te zien, dat je verwijdert en vervolgens begin je met typen. Deze Latijnse tekst bracht me terug naar de tijd van de middelbare school. Een moeilijke periode waarin ik mijn eigen identiteit probeerde te vinden te midden van een wereld die, net zoals nu, alleen maar vroeg om prestatie, inzet, studie, zelfverloochening en het nastreven van materiële waarden.

Een tijd van schaamte en ongemak. Schaamte die ik nu nog navoel, zodra ik naar die bepaalde teksten in het Latijn kijk. Ik was niet zo een studiosus, als ik tegenwoordig wel wil doen blijken; te pas en te onpas spreekwoorden in het Latijn citerend.

IK kan eigenlijk bijna geen enkele tekst uit het Latijn, laat staan het Grieks meer vertalen. 45 jaar na datum is het mij niet meer mogelijk om te putten uit de kennis van een ver verleden. Het eindexamen Gymnasium a heb ik behaald, nadat ik een keer was gezakt, vanwege mijn goede cijfer voor wiskunde. Wanneer ik u vertel hoe ik daar aan gekomen ben, gelooft u uw oren niet. Die geschiedenis staat echter ergens anders in mijn geschriften vermeld.

Ik begin een Verhaal aan God meestal met het plaatsen van een foto, die ik zelf maak of wegpluk uit de archieven van foto's waar geen auteursrechten voor gelden. Ik weet dan nog niet waarover ik het ga hebben. Er zijn tenslotte zoveel onderwerpen die ik wil aansnijden, maar het vinden van de juiste introductie is een probleem. Hoe begin je over een bepaald onderwerp te schrijven? Hoe introduceer je een verhaal bij een anoniem lezerspubliek? Nu weet ik het wel: je begint gewoon en ziet maar waar het eindigt!

Ik wil u vertellen over een wereld die een aanschijn heeft dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Is die werkelijkheid dan niet van hetzelfde gehalte als dat aanschijn? M.a.w. kunnen wij überhaupt kennen /volledig kennen? De definities van een dergelijke wereld laat ik over aan denkers en filosofen die hierover hele systemen hebben bedacht. De geïnteresseerden kunnen daaruit nemen wat hen goeddunkt.

De denker die het hele filosofische bestel van het Westen op zijn grondvesten had kunnen doen schudden, is de Boeddhist van Nederlandse afkomst Saswitha. Zijn geschriften zijn tegenwoordig niet meer zo bekend en nauwelijks nog te verkrijgen. Zijn Oosterse kijk op het leven en daarachter zou gevaar hebben opgeleverd voor onze intellectuele zucht naar filosofische hypothetisering van het gehele leven, die elk contact met het beleven van die wereld ten ene male mist.

Filosofen zijn echt niet dom en net zoals de psychologen van de academica hebben ze hun failliet ingezien en broeden op nieuwe visies die ze moeten produceren, willen ze het systeem welgevallig blijven en verzekerd van hun inkomen. Ze zouden eens ingehaald kunnen worden door andersdenkenden buiten het systeem die hun waarheden beter weten te verankeren!

Ik overzie het gehele palet aan kennis en studie dat over mij en anderen is uitgestort en ben mij ervan bewust dat weinig hiervan bestand zal blijken tegen de inzichten van de aanstormende tijd. Hoeveel hebben we niet geleerd dat nu al in de prullenmand behoort? Hoeveel kennis en inzichten blijken nu reeds obsoleet te zijn. Niet omdat ik oud ben, maar omdat het a priori nooit waar geweest is. Ik heb het hier niet over technische kennis van nú; eerder ook over kennis die niet wordt vrijgegeven, maar toch doorsijpelt. Getuigen de vele berichten van wetenschapsjournalisten over de onvoorstelbare ontdekkingen van de laatste 20, 30 jaar. ( Uitg. Kopp.de).

Weet u wat het probleem van deze wereld is? Zij is tezamen met al haar inzichten zelf obsoleet geworden; maar weet dit nog niet. Het grote gebrek aan zelfkennis bewerkt een onwetendheid, die blind maakt. Vraag eens aan de doorsnee gewone mens, die tegenwoordig toch niet ongeschoold is of gebrekkig is voorgelicht. Vraag hem eens wat hem beweegt, raakt, emotioneert, stimuleert. Het is tragisch maar het antwoord dat u zult krijgen is een kopie van een mening van een mening van een mening.... Alles gestimuleerd door zgn. (voorlichtende) media die de mensen slechts daarover informeren wat het systeem hen opdraagt...

Het aanschijn van de wereld en het aanschijn van haar werkelijkheid.... Waren de 'gecreëerde' waarheden van de media maar vervangen geweest door de kennis van Saswitha, dan hadden wij Christenen tenminste nog iets van waarde kunnen leren van het Boeddhisme . Over schijn en werkelijkheid.. en het kennen door verschil, dat op zijn beurt weer uit verschil en spiegeling ontstaat. Niets blijft en alles stroomt zeiden ook de Grieken: 'pantha rei kai ouden menei'...

Het mooie is dat deze Boeddhistische kennis niet in tegenspraak is met de visie van Paulus; ook al gelooft Saswitha dat zelf niet. Doet er niet toe... deze inzichten brengen de vergankelijkheid van het bestaan onder de aandacht en doen de mens relativeren. En wel in die mate dat hij over deze vergankelijkheid inzichten krijgt die bijna automatisch door een groter bewustzijn dan zijn waaktoestand naar de oppervlakte worden gebracht.

Paulus had kennis van de oude wijsheid leringen. Wie zijn brieven leest vindt deze doorspekt van uitspraken die een esoterist niet zouden misstaan. Dat is ook de reden dat deze apostel zo weinig in zijn waarde is gelaten en men hem alleen aanhaalt m.b.t. zijn 'wettische' uitspraken, die hij deed in een tijd waarin zijn boodschap gold voor Joden enerzijds en 'Heiden - gelovigen' anderzijds. Waarbij aangetekend dat deze scheiding tenslotte werd opgeheven.

De apostel Paulus zou in deze tijd zeker een kenner zijn van het Boeddhisme dat zo zijn stempel op de Westerse wereld heeft gedrukt. Een Boeddhisme dat vaak enkel gebruikt wordt om de afkeer voor het Christendom tot uitdrukking te brengen. Dit is geen ondeugd van een Boeddhist, maar een gebrek van Westerlingen die worstelen met hun afkeer tegen het Christendom en de Christus en tot voor kort meenden het voorbeeld van Oosterse heiligen te moeten navolgen in de kloosters van Azië.

Ze hadden zich de moeite kunnen besparen, getuigen de geschriften van de hand van Westerlingen die hun mislukte Boeddhistische avontuur te boek stelden. Onopgeloste problemen wijken niet voor zuilenheiligen en verminderen blijkbaar de drang tot masturberen niet.

Nee, Paulus wist van de uiteindelijke opheffing van het Jodendom én Christendom in de verwerkelijkte kennis van de Christus binnen het wereldbewustzijn. Hij was vóór de opheffing van de religie en pleitte heftig voor de wederkomst van Hem die een totale verlichting zal bewerkstelligen. Een verlichting die door velen gezocht wordt en weinigen gegeven is.

Het is niet zozeer de afkeer van Christus maar de afkeer tegen het Christendom, dat velen tot verbittering heeft gebracht. De wereld heeft slechts een aanschijn van haar werkelijkheid en waarheid is daar niet te vinden; dan wel slechts van tijdelijke aard. Wie de waarheid van Christus niet kan begrijpen moet andere wegen gaan en zal levens nodig hebben om daar uit te komen waar hij zich reeds lang geleden bevond.

Een ware boodschap kan slechts leven in de waarheid van de boodschapper en voor de rest wordt een menigte slechts gekleurd door een vaal aftreksel van zijn ware aard én kleur.

Zo de gedachte en filosofische spitsvondigheid van Saswitha. Laat mij daar nu bij aantekenen dat De Waarheid niet verkleuren kan, omdat deze Waarheid als Zelfstandigheid bestaat, ook al kan de waarnemer deze Zelfstandig Bestaande Eenheid niet waarnemen. Hij kan Hem wel ervaren in de geest. De Waarheid doet dan Zijn werk en voert het bewustzijn van de zoeker naar zijn ware Oorsprong. De waarnemer spiegelt zich dan in de ogen van zijn Tweeling; niets anders dan zijn eigen Ziel. Zo werken vele visies samen om de waarheid van de Ene in de ziel van de mens tot ontwikkeling te brengen. Probeer het maar uit en vind Uzelf.