H. Gemma; een levenslange bemiddelaar

Tijdens zijn leven had Wil Emans een hele speciale relatie met de heilige Gemma Galgani die in zijn stad een kapel heeft en daar vereerd wordt. (Ik hoef het niet meer te verzwijgen: iedereen weet nu dat er sprake is van Sittard in Limburg.) Wanneer Wil voor iemand bad, hield hij altijd een beeldje van Maria in zijn handen; hetzelfde beeldje dat zijn vader altijd gebruikte en bad dan tot de heilige Gemma. Terwijl hij zo zijn riten vervulde, kwamen de gedachten en beelden in hem op, die hem vertelden wat er met de hulpzoekende ziel loos was. Hij wist dan meteen wat je had; waar je mee zat. Tevens strekte hij zijn aandacht uit naar de familie van de hulpzoekende en ging daar dan verder mee. Hij kwam soms te spreken over familieproblemen, waar de persoon in kwestie helemaal geen weet van had. Wil heeft tientallen jaren kaarsen van de Gemma kapel doorverkocht aan de hulpzoekenden. Hij moet voor een aardig bedrag de kapel en de zusters ondersteund hebben. Met de zusters had hij trouwens een heel goede band. Zijn lieveling was zuster Annunciata, die hij kortweg 'zuster Teata' noemde. Wil heeft nooit ene cent voor zijn hulp gevraagd. Ook de kaarsen verkocht hij voor dezelfde prijs door. Hij zei altijd dat hij voor zijn diensten geen geld mocht en kon vragen.

Wil als makelaar

Ooit zat mijn familie opgescheept met een resterfenis van mijn vader en tante.  Het betrof hier een kleine bungalow en een enorm groot winkelpand. Beide bleven maar onverkocht. De meeste familieleden ging het er niet om de zaak verkocht te krijgen vanwege de geldelijke beloningen: er waren tenslotte 11 mede-erfgenamen en zoiets zet bij twee panden niet echt zoden aan de dijk! Vanwege de onkosten wilden we er gewoon van af. Ik sprak Wil hierover aan met de vraag of hij aan 'Gene Zijde' misschien goede contacten had, die het onderhavige probleem begrepen en op waarde konden schatten. 

Wil beloofde mij dat de huizen binnen 3 tot 6 maanden verkocht zouden zijn. Ik was verbaasd over deze durf, maar werd maanden later op mijn nummer gezet door het feit dat beide woningen verkocht werden. Wil noemde nota bene vooraf ook nog eens de prijs waarvoor de panden zouden weggaan!
 

Voorspelling en voorbede aangaande een ernstige ziekte.

Wil bad regelmatig voor mij en Liesbeth. We hadden toen ter tijd allebei last van allerlei kwaaltjes en Wil wist deze zonder voorkennis precies te plaatsen. Hij bad dan tot Gemma en na verloop van tijd was het gedaan met de kwaal. Wil zei dat er altijd tijd nodig voor was. Het ging niet vanzelf.

Wil zette zich zelf in voor degene die hulp kwam vragen aan de gebedsgenezer. Tijdens de laatste jaren van zijn leven lag hij dan vaak op een van zijn banken en verdween in 'Gene Zijde' Ooit zei hij me dat hij wachtte totdat "de vlammen kwamen". Dan was hij vertrokken. Ook wist hij me te vertellen dat hij de kennis uit 'een kroon' kreeg die verscheen. Dit zijn allebei twee Bijbelse elementen : het vuur Gods en de kronen die uitgedeeld worden aan hen die Christus' verschijning hebben liefgehad! Op mijn opmerking dat ik altijd tot Christus bad zei hij eens verwonderd: "Christus is overal".

Wil sprak ook met bekende figuren . Hij ging dan waarschijnlijk in trance en sprak met het hogere bewustzijn van bisschoppen en burgemeesters.

Eens reed ik bij hem weg en terwijl ik in de auto zat sprak Wil plotseling tot mij in mijn hoofd. Ik hoorde hem zoals ik iemand anders hoor. Hij riep me omdat hij nog wat wilde zeggen. Ik zette de auto aan de kant en belde hem op. Hij bevestigde dit voorval omdat hij me nog iets wilde mededelen!

 Enige jaren voor een ernstig voorval waarschuwde Wil me voor pijnen in mijn hoofd; vooral aan de rechter bovenzijde. Hij zei dat ik me niet moest opwinden en vooral rustig diende te blijven. Wat er ook zou gebeuren; alles zou goedkomen. Jaren later kreeg ik vanwege te hoge bloeddruk ernstige oogproblemen die o.a. uitmondden in een vasculaire trombose aan het rechteroog. Ik vreesde voor het zicht aan mijn ogen. Naast  staar en membraanloslating binnen het glasachtig lichaam had ik dus trombose aan een ader.

 Van deze aandoening herstelde ik vrijwel helemaal. Artsen konden de beschadiging later niet meer zien. Indien je het niet zou weten, zou je niet vermoeden dat het was voorgevallen. Wil heeft deze uitkomst ook voorspeld.

Ik weet nog het moment dat ik genas. Voordien kon ik nauwelijks uit mijn rechteroog kijken. Ik zag enkel de aderen van mijn oog op het netvlies. Tijdens het gebeuren zat ik in een zetel en opeens zag ik de ader van mijn oog. Het bloed borrelde op en kleurde mijn ogen rood met kleine bolletjes. Het volgende moment zag ik niets meer. Kort daarop zag ik weer en het zicht werd met de tijd beter. Dit gebeurde twee keer.  Staar en lichtgevoeligheid zijn gebleven.
 

Lieve jongens?

Wil en Jan Emans waren zeker geen lieve jongens. Het waren nette mensen die je behandelden zoals zij behandeld wilde worden. Met respect. Ik heb eens een foto gezien van Jan terwijl hij tegen de rand van een bar leunde. Hij leek hier zozeer op Wil dat ik dacht dat hij het was. Het was echter Jan Emans. Hij keek voor zich uit als een echte 'Schlägertyp". Iemand met wie je geen ruzie moest krijgen.

Wil vertelde me dat zij samen eens ruzie hebben gehad met een man die ze ernstig mishandeld zouden hebben. Samen verdwenen ze in het cachot. Ze werden ergens naar het Noorden gebracht voor ondervraging. Wil beweerde dat hij daar gemarteld werd door middel van een druppelende kraan boven zijn hoofd. Ik weet niet of dit verhaal waar is.

Wil had veel aan Judo gedaan en kende  trucs van een echte straatvechter. Hij liet me zien hoe hij iemand plotseling een enorm pak slaag kon geven. En dat op 80-jarige leeftijd. "Ich ben geine bange jong", zei hij.

Vrienden

Ik heb Wil Emans de laatste zeven jaren van zijn leven gekend. Hij was niet altijd even goed gemutst en we hadden vaker ook wel onenigheden. Toch zei hij altijd: "du bis miene beste vrundj'. Een andere goede vriend was Eddy de duivenmelker. Eddy bezocht zijn vriend 40 jaar lang en deelde lief en leed met hem. Hij stond Wil ook bij toen diens vrouw op sterven lag. Je kon Eddy al van buiten horen wanneer hij bij Wil op bezoek was . Hij had een stem als een trompet! Eddy stond ook aan het sterfbed van zijn beste vriend. Samen hebben we Wil tot het laatste zien strijden tegen de dood. Hij was doodsbang. Tegen het einde zijn Eddy en ik weggegaan en hebben Wil gelaten te midden van zijn familie. Eddy was gebroken.

Lot uit de loterij

Wil wilde met mij eens een keer een lot kopen, wanneer de tijd rijp zou zijn. Die tijd is nooit gekomen. Hij heeft wel eens de tijd rijp geacht om naar het casino te gaan. Met enkele guldens won hij een auto van 45.000 gulden. De auto heeft hij aan een familielid gegeven, ondanks zijn precaire financiële situatie. Ik heb het krantenartikel hierover gelezen.

De laatste jaren van zijn leven heeft Wil Emans veel geleden. Hij kreeg een drain in zijn geslacht die er niet meer uit is gegaan. Pijnlijke ontstekingen waren het gevolg. Hij ging om de haverklap naar de dokter en lag om de paar maanden in het ziekenhuis. Een jaar voor zijn dood lag hij op de longafdeling. Zijn hart werd zwakker en op zijn longen verscheen een bloederige plek. Deze plek verdween niet meer en Wil kloeg veel over benauwdheid die alsmaar toenam. Ik vreesde ervoor dat hij in zijn eigen vocht zou stikken.

Hemelse Sjtamp

Hij werd vanwege de pijn en het ongemak lastiger en huilde bij het idee dat hij voor mij geen 'sjtamp' meer kon maken. Jarenlang heb ik van Wil Emans iedere dinsdag bij weer en wind, zomer en winter, zelfgemaakte stamppot gekregen. Ieder week aten wij jaren achtereen de meest verrukkelijke stamppot die een mens maar eten kan! Hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet. Hij wilde zijn geheim niet kwijt en zei dat hij het in het leger geleerd had. Ik weet wel dat hij de aardappelen een nacht in het water zette zodat de nachtschade zijn afvalstoffen verloor. Verder kookte hij de aardappelen tezamen met de groente. Het geheel voorzag hij van gebakken spekjes en sudderde dit in een enorme homp croma. Liesbeth heeft het geprobeerd om de 'sjtamp' na te maken, maar dat is ten dele gelukt. Haar stamppot is verrukkelijk, maar kan die van Wil niet evenaren. We zullen de rest van ons leven moeten dromen van ooit gegeten 'sjtamp'.